«ΕΝΑ», 18/4/83 To «Παρασκήνιο» είναι μία από τις πιο παλιές εκπομπές της ελληνικής τηλεόρασης. Τόσο παλιά που κινδυνεύει πια να γίνει κλασική. Πράγματι, στα οχτώ περίπου χρόνια της ζωής της, και με τους εξήντα περίπου σκηνοθέτες που έχουν συνεργαστεί, σ’ αυτή, το «Παρασκήνιο» έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα δικό του τηλεοπτικό ύφος. Και ένα δικό του τηλεοπτικό είδος. Ποιο είναι το είδος «Παρασκήνιο»; Δύσκολο να το προσδιορίσει κανείς με την ορολογία που διαθέτει ο προγραμματισμός των καναλιών μας. Οι υπεύθυνοι σίγουρα το έχουν πια οριστικά κατατάξει στις δύσκολες για το μεγάλο κοινό τηλεοπτικές ζώνες. Γι’ αυτό και το «Παρασκήνιο» πήρε μεταγραφή κάπου κοντά στα μεσάνυχτα. Είναι «πολιτιστική» εκπομπή; Σίγουρα το «Παρασκήνιο» κινείται κάπου σ' αυτό το χώρο που έχουμε συνηθίσει να ονομάζουμε «πολιτιστικό». Σ’ αυτό το χώρο όπου η επικαιρότητα φτιάχνεται από μουσικούς; από ζωγράφους, από ηθοποιούς, από συγγραφείς, από ποιητές, από φιλόσοφους, αλλά και από λαογράφους και λαϊκούς καλλιτέχνες ή από φαινόμενα στο είδος τους. Όμως το «Παρασκήνιο» δεν είναι ακριβώς «πολιτιστική» εκπομπή. Σκοπός της δεν είναι να αποδώσει από τη μικρή οθόνη την άμεση επικαιρότητα αυτού του χώρου. Ούτε και να κρίνει ούτε να δημιουργήσει «αξίες» που θα κινηθούν στο προσκήνιο του χώρου. Απ' αυτή την άποψη το «Παρασκήνιο» ξεφεύγει από τα στενά όρια μιας «πολιτιστικής» εκπομπής, μιας εκπομπής δηλαδή που ενημερώνει το κοινό για την καλλιτεχνική κίνηση, για τη νέα θεατρική σαιζόν ή για τις νέες εκδόσεις. Είναι σίγουρο ότι το «Παρασκήνιο» δεν είναι από τις πιο «εύκολες» εκπομπές που διαθέτουν τα δυο μας κανάλια. Η θεματολογία του, ο τρόπος που τη μεταφέρει, απαιτούν ένα θεατή μάλλον ενεργητικό, ένα θεατή που είναι αποφασισμένος να παρακολουθήσει το θέμα. Το «Παρασκήνιο» όμως είναι και μια από τις πιο πλούσιες εκπομπές που διαθέτουν τα δυο μας κανάλια. Όχι μόνο για τα θέματα που διαλέγει, αλλά και για την οπτική γωνιά που δημιουργεί για να τα φωτίσει. Για το «Παρασκήνιο», το πολιτιστικό γεγονός έχει πολλές διαστάσεις. Το πολιτιστικό γεγονός μας προσφέρεται με τη μνήμη του, τοποθετείται μέσα στο χώρο που το γέννησε. Κι αυτή είναι η προσφορά του. Στα οχτώ χρόνια της ύπαρξής του έχει καταφέρει να μας δώσει μια φυσιογνωμία της ελληνικής ζωής, όπου τα πολιτιστικά γεγονότα, όσο ασήμαντα κι αν είναι εκ πρώτης όψεως, γίνονται στη μικρή μας οθόνη ζωντανοί οργανισμοί με τα προβλήματά τους και τις απαιτήσεις τους. Τάκης Θεοδωρόπουλος