Ξαφνικά, γυρίζει ήρεμα και ικετευτικά προς το μέρος μου. «Βοήθα με να πεθάνω!» Με κοιτάζει στα μάτια. Παρατεταμένη σιωπή. Απομακρύνεται προς τη χαράδρα. «Μη μ' ακολουθήσεις!» Περπατάει χωρίς να γυρίσει να κοιτάξει και κουνάει το αριστερό του χέρι αποχαιρετώντας τα πουλιά και τα δέντρα. Κοντοστέκεται στο ρυάκι. Χαζεύει τη ροή του. Σκύβει και πίνει νερό. Μετά το πουκάμισο, το παντελόνι, τις κάλτσες. Τα παρατηρεί σαν παιδάκι, που βάζει στο νερό χάρτινα καραβάκια.