Κριτική Λ. Ξανθόπουλου για την ταινία "ΤΟ ΜΟΝΟΝ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΤΟΥ ΤΑΞΕΙΔΙΟΝ"

Η ταινία του Λάκη Παπαστάθη με τίτλο από το ομότιτλο διήγημα του Γεωργίου Βιζυηνού, μας αφηγείται την ιστορία του μικρού Γιωργή, μαθητευόμενου ράφτη στην Πόλη γύρω στα 1850, και ακόμα την ιστορία του γέροντα παππού του, πίσω στην πατρίδα, την αρχαία Βιζύη της Ανατολικής Θράκης, που με τα μάτια της ψυχής του διηγείται στον εγγονό του τα αμέτρητα ταξίδια που ποτέ του δεν έκανε. Ο Παπαστάθης, για να δει τον κόσμο σήμερα με νηφάλια και καθαρή ματιά, επιστρέφει στα αρχέτυπα, καταφεύγει στη γλυκιά θαλπωρή του παραμυθιού όπου όλα τα εξηγεί και όλα τα ερμηνεύει, ανασύρει τελετές και δρώμενα και όπως ο Βιζυηνός, που με την ψυχική του διαταραχή υπερέβη την εποχή του και τα εγκόσμια, πραγματοποιεί ο Παπαστάθης κινηματογραφικά, τη δική του αφηγηματική υπέρβαση. Ο μικρός Γιωργής στέκεται εκστατικός μπροστά στη δύναμη του ονείρου και την ενόρασης, μπροστά σε αυτόν τον κόσμο του παραμυθιού που είναι ο πιο πραγματικός από τον "πραγματικό", δηλαδή το δικό μας κόσμο, αυτόν που μας περιβάλλει. Ο Παπαστάθης πλησιάζει τον Βιζυηνό με το δέος ενός πιστού, ενός ζηλωτή, πλησιάζει το κλασικό κείμενο με ρίγος και με έρωτα. Με το ίδιο ρίγος οργανώνει το υλικό του, διευθύνει τους ηθοποιούς, επιλέγει τους χώρους, τα σκηνικά και τα κοστούμια, στήνει και κινεί τη μηχανή λήψης. Αυτό το ρίγος και αυτόν τον έρωτα μας παραδίδει ευλαβικά με την ταινία του ο Παπαστάθης και εντός του μας εμβαπτίζει. Εξαιρετική η ερμηνεία του Ηλία Λογοθέτη στον διπλό ρόλο, του συγγραφέα Βιζυηνού στο ψυχιατρικό άσυλο και του παππού τού μικρού Γιωργή, πίσω στο χωρίο. Δοξαστικές εικόνες, λατρευτική ταινία για την παιδική ηλικία, για τα παιδικά μας χρόνια, τη μοναδική μας πατρίδα και καταφυγή.-

Λευτέρης Ξανθόπουλος ΤΑ ΝΕΑ, Πανόραμα, 29.12.2001